το επικνικ γίνεται φιλοσοφικό. φέρνουμε λινάτσες, κουρελούδες κάτι να φάμε ή να πιούμε, ανεβαίνουμε στην πνύκα και διαβάζουμε τον Φαίδρο του Πλάτωνα. γιατί μιλάει για τον έρωτα, την ψυχή, το λόγο και έχει πολλά να μας πει..ναι, αφορά την αφήγηση.
a picnic (epic-nic) on the pnyx to read Plato's Phaedrus and muse about love, the soul and language.
γιατί το επικνικ 1, στην καρδιά του καλοκαιριού ήταν μία από τις πιο όμορφες και γλυκές στιγμές του καλοκαιριού που πέρασε.
Με τσιπς, κεφτεδάκια, βότκα, κρασί και ό,τι άλλο βρήκαμε στα ψυγεία μας
βρεθήκαμε στα βράχια της πνύκας και τα λέγαμε. Τα λέγαμε όλη νύχτα.
Το βλέμμα έπεφτε στην φωτισμένη ακρόπολη, στο λεκανοπέδιο που άστραφτε με τους αστερισμούς των φώτων των δρόμων και των σπιτιών.
Καταπληκτικό δεν είναι που μιλάμε για φως περιγράφοντας μια νύχτα;
και το φως εκείνο της φωτιας της Βαρυμπόμπης και ο καπνός της που γύρισε μαζί μας στο σπίτι στα μαλλιά και στα ρούχα μας
επικνικ2 λοιπόν, με τάπερ κι όχι με ταγιερ που είπε και η φίλη μου η Μάρω
και θα δούμε τί ήθελε προκύψει εκεί, στο άλσος των νυμφών, στην καρδιά της Αθήνας μας.
No comments:
Post a Comment