Thursday, May 27, 2010

Παραμυθώνιος

Θα συναντηθούμε στο τρίστρατο, στις 8. Εκεί που ξεκινάει το λιθόστρωτο που ανηφορίζει. Αφηγείται όποιος θέλει, θα φέρω χαρτόνι να γράφουμε ονόματα και τίτλους παραμυθιών για να τηρείται μία σειρά. Τα παραμύθια παρακαλούμε να είναι σύντομα, όχι μεγάλα μαγικά παραμύθια, για λόγους ευγενείας. Η βραδιά θα κρατήσει όσο υπάρχουν παραμύθια, όσο υπάρχουν ακροατές.
Τα παραμύθια που θα πούμε τα διαλέγουμε επειδή θεωρούμε ότι ταιριάζουν με τις συνθήκες που επικρατούν στη χώρα μας, στην πόλη μας αυτόν τον καιρό. Ο κάθε παραμυθάς -αφηγητής έχει ήδη κάνει τις συνδέσεις του, οι απόψεις είναι προσωπικές, νομίζω ότι η αξία αυτής της συνάντησης έγκειται τόσο στο τι θα ακούσουμε όσο και στο τι θα πούμε.
Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται περιορισμός άλλος εκτός από αυτόν του χρόνου, και ότι οι καλοί τρόποι και ο σεβασμός στους άλλους είναι ο καλύτερος οδηγός μας
Αυτές είναι μερικές σκέψεις που ήθελα να μοιραστώ, όποιος θέλει να προσθέσει κάτι ή να ρωτήσει, εδώ είμαστε
καλή αντάμωση!!

3 comments:

  1. Μάνια ακούγεται πολύ ενδιαφέρον. Είναι για μεγάλους ή και για μικρούς, για "επαγγελματίες" αφηγητές ή και για ακροατές;

    ReplyDelete
  2. Angeliki είναι για όποιον θέλει. δες και τις παλαιότερες αναρτήσεις, έχει την ανακοινωση.

    ReplyDelete
  3. Περάσαμε πολύ όμορφα και σήμερα προσπαθώ να μαζέψω τα σκόρπια κομμάτια αναμνήσεων προκειμένου να θυμηθώ κάποια από τα παραμύθια που μου άρεσαν πολύ ώστε να τα αφηγούμαι κι εγώ... Ελπίζω αυτή η προσπάθεια να συνεχιστεί και να ξαναγίνει σύντομα κι όλας. Έχουμε ανάγκη να βρισκόμαστε κι έχουμε ανάγκη και τα παραμύθια. Να ακούσουμε τους άλλους και να μας ακούσουν. Αλλα έτσι ως απολογισμό να πω πως το μόνο που δεν μου πήγαινε και τόσο καλά (και ίσως είναι πιο προσωπικό, δεν ξέρω) ήταν ότι δεν καταφέραμε να έρθουμε γενικότερα πιο κοντά. Δεν αισθάνθηκα πως γίναμε κάτα κάποιο τρόπο μια παρέα. Τελείωσε η βραδιά και ήμασταν πάλι όλοι "ξένοι". Ίσως για αυτό να ευθύνεται και λίγο ο τρόπος που κύλησε η βραδιά. Θεωρώ ότι πολύ σύντομα έπαιρνε ο ένας από τον άλλον την σκυτάλη και έλεγε επόμενο παραμύθι. Δεν προλάβαινα καμιά φορά ούτε να το σκεφτώ το προηγούμενο που μόλις είχε τελειώσει και μια άλλη όμορφη ιστοριά ακουγόταν και πάλι. Είχα πλημμυρίσει από εικόνες και συναισθήματα μα ίσως δεν προλάβαινα να τα νιώσω καλύτερα και να τα κουβεντιάσω ενδεχομένως με τον διπλανό μου. Για να μην κουράσω άλλο απλά ίσως χρειαζόταν να είμαστε λίγο πιο χαλαροί και να μεσολαβούσε και κανα λεπτό παραπάνω μέχρι το επόμενο παραμύθι. Έτσι απλά σαν μια κατάθεση το αφήνω εδώ κι όχι εννοείται σαν παράπονο. Αναμένω ήδη την επόμενη φορά... να πάμε και σε άλλα σημεία του λόφου, όπως είπαμε κι όλας, γιατί ο λόφος έχει πραγματικά πολλά και πιο ωραία σημεία να βρεθούμε.

    ReplyDelete